افراد مختلف در مواجهه با ارزهای دیجیتال، رویکردهای متفاوتی را اتخاذ میکنند. برخی از آنها که به معامله‌گر یا تریدر معروف
هستند، معتقدند که خریدوفروش ارزهای دیجیتال بهترین روش کسب سود از آنهاست. برخی دیگر اما معامله ارزهای دیجیتال را یک بازی پرریسک می‌دانند و معتقدند که برای کسب سود واقعی از ارزهای دیجیتال، بهتر است که صبر داشته باشید و آنها را برای مدت طولانی نگهداری یا اصطلاحاً هودل کنید.
ارز دیجیتال پالی گان
نرم افزار استخراج ارز دیجیتال چیست؟
در هر نقطه‌ای از دنیای ارزهای دیجیتال که باشید، احتمالاً در یکی از این دو دسته‌بندی قرار دارید و یا دست‌کم یکی از این رویکردها را به دیگری ترجیح می‌دهید. در این مطلب که بر اساس یادداشتی از محمد عیار (Mohammed Ayar)، از نویسندگان حوزه فناوری، گردآوری شده است، تفاوت این رویکردها و نتایج هریک را شرح خواهیم داد.
پیش از شروع مقاله، لازم به توضیح است که واژه «هودل» (که در این مقاله از آن بسیار استفاده کرده‌ایم) اصطلاحی رایج در میان جامعه بیت کوین است که از یک اشتباه تایپی ساده، در هنگام نوشتن واژه «Hold» برگرفته شده و اکنون اغلب به‌صورت «هودل» یا «Hodl» به کار می‌رود.
به‌نظر نویسنده مقاله، هودل‌کردن ارزهای دیجیتال یک رفتار مخرب است که به‌نفع هیچ‌کس نیست. در عین حال، او با خریدوفروش مداوم ارزهای دیجیتال یا همان «ترید کوتاه‌مدت» هم موافق نیست. او روش دیگری به نام «ترید میان‌مدت» را پیشنهاد می‌کند که بازه زمانی آن از ترید کوتاه‌مدت بیشتر است و برای انجام آن باید «در کمین بازار» بود.
توجه داشته باشید که این مقاله صرفاً یکی از رویکردهای سرمایه‌گذاری در بازار ارزهای دیجیتال را بررسی می‌کند و نباید به‌عنوان یک توصیه سرمایه‌گذاری تلقی شود. ادامه مطلب را از زبان نویسنده یادداشت مطالعه می‌کنید.
همچنین بخوانید:
قوانین هودلر بودن؛ آیا یک هودلر هستید؟
هودل به بلاک چین آسیب می‌رساند!
من می‌توانم با هودل طلا موافق باشم؛ اما با هودل ارزهای دیجیتال هرگز!
می‌دانید که معاملات ارزهای دیجیتال، بدون نیاز به بانک‌ها و مؤسسات مالی و فقط بر بستر بلاک چین انجام می‌شوند. بلاک چین یک دفتر کل دیجیتالی توزیع‌شده، غیرمتمرکز، عمومی، غیرقابل‌سانسور، تغییرناپذیر و فقط افزودنی (Append-Only) است. نگران متوجه‌نشدن اصطلاح دهان‌پرکن «فقط افزودنی» نباشید؛ مفهوم آن برخلاف ظاهرش ساده است.
«فقط افزودنی» بودن بلاک چین به این معنی است که شبکه بلاک چین فقط در حالتی به‌روز‌رسانی میشود که یک بلاک جدید به آن افزوده شود. هر یک از این بلاک‌ها هم دربرگیرنده اطلاعات تراکنش‌ها هستند. در سیستم‌های فقط افزودنی، هیچ‌کس قادر به حذف یا ویرایش اطلاعات قبلی نیست.
مشکل هودل این است که به ضرر بلاک چین عمل می‌کند، نه به سود آن.
هودل به‌معنای واقعی کلمه به‌معنای نگهداری ارزهای دیجیتال در بلاک چین برای مدت طولانی است. طبق چیزی که در رسانه‌های اجتماعی می‌بینیم، متوسط دوره هودل ۵ سال است. برخی حتی این زمان را به ۱۰ سال یا بیشتر هم افزایش می‌دهند؛ دقیقاً مثل برنامه‌ای برای بازنشستگی!
متأسفانه واقعیت ماجرا این است که وقتی کاربران هودل میکنند، در حال از بین بردن تراکنش‌های شبکه هستند. اگر همه کاربران نقش هودلر داشته باشند، بلاک‌ها خالی از تراکنش می‌شوند. ماینرها هم مجبور می‌شوند بلاک‌های خالی را که فقط شامل تراکنش‌های کوین بیس (Coinbase) هستند استخراج کنند.
تراکنش‌های کوین بیس، اولین تراکنش هر بلاک بیت کوین هستند که پاداش استخراج بلاک را به آدرس شخص استخراج‌کننده (ماینر) انتقال می‌دهند. حتی اگر بلاکی خالی از تراکنش‌های کاربران باشد، تراکنش کوین بیس در آن وجود دارد.
هودل ارزهای دیجیتال، بلاک چین را از یک شبکه همتا به همتا (P2P) به یک صندوق ذخیره ارزی تبدیل می‌کند و در نتیجه، آسیب‌های متعددی به آن وارد می‌کند.
هودل در واقع بلاک چین را به یک بانک تبدیل می‌کند؛ اما کسی به بانک جدیدی نیاز ندارد؛ ما به‌دنبال یک سیستم مالی جدید هستیم!
هودل به ارزهای دیجیتال آسیب می‌رساند!
هودل و ارزهای فیات
بیل گیتس، هودلرها و سایفرپانک‌های ارزهای دیجیتال معتقدند که ارز دیجیتال آینده پول است؛ یا حداقل امیدوارند که این‌طور باشد. در مقابل، عده‌ای دیگر مانند وارن بافت و سیاست‌مداران، ماهیت پولی ارزهای دیجیتال را کاملاً رد میکنند. من اما نظر کاملاً متفاوتی دارم.
من شخصاً معتقدم که ارز دیجیتال پول است؛ اما ارزهای رایج کشورها پول نیستند.
بیایید نظر ارسطو را دراین‌باره بخوانیم. ارسطو ۴ معیار را برای پول خوب معرفی می‌کند:
دوام: پول خوب باید بتواند در برابر گذر زمان مقاوم باشد و تا ابد سالم بماند؛
قابلیت حمل: پول خوب باید به‌راحتی حمل و معامله شود؛
تقسیم‌پذیری و یکسان بودن: پول خوب باید قابل‌تعویض (fungible) باشد (یعنی اسکناس ۱ دلاری من باید به اندازه اسکناس ۱ دلاری شما ارزش داشته باشد). همچنین شخص باید بتواند پول را به مقادیر کمتر خرد کرده و دوباره جمع کند (۱۰ دلار = ۵ دلار + ۵ دلار).
ارزش ذاتی: پول خوب باید کمیاب و مستقل از سایر اشیا باشد.
هم پول‌های کاغذی و هم ارزهای دیجیتال، سه معیار اول را دارند؛ اما مورد آخر جای بحث بیشتری دارد. به نظر من، ارزهای فیات در آزمون آخر (یعنی ارزش ذاتی) رد می‌شوند. من احساس می‌کنم ارزشی که ما به این ارزها نسبت داده‌ایم خیلی دقیق نیست. در واقع، آنها باید ارزشی برابر با ارزش کاغذی که روی آن چاپ شده‌اند داشته باشند؛ اما این‌طور نیست و ارزش آنها بسیار بیشتر است.
منبع
